Aktualności

Klasyczny tatar znany na każdym kontynencie świata to legendarne danie z surowej wołowiny z cebulą, piklami i kaparami, doprawione musztardą i sosem Worcestershire, a często podawane z surowym żółtkiem, a nawet z rozdrobioną sardynką. Szefowie kuchni na całym świecie używają setki różnych dodatków według swojego gustu, nieraz dość nietypowych, np. koniak, sos tabasco, płatki suszonych ryb itp. Pochodzenie tatara nie jest do końca jasne, zasadniczo istnieją trzy teorie w tej kwestii. Pierwsza hipoteza głosi, że jest to danie pochodzące z Azji Środkowej i ma swoje początki w średniowieczu, kiedy to plemię Tatarów umieszczało mięso między siodłem a grzbietem konia, aby zmiękło podczas jazdy, a następnie

Makaron występuje w setkach różnych kształtów i można go przyrządzać na tak wiele różnych sposobów, że trudno znaleźć kogoś, kto nie przepada za tym włoskim przysmakiem. Jest świetnym źródłem węglowodanów i składników odżywczych. Na całym świecie jest znany jako tzw. comfort food. Niezależnie od tego, czy jesteś fanem fettuccine Alfredo, wolisz sycące spaghetti bolognese, nie możesz odmówić sobie lasagne, czy ślinka Ci cieknie na myśl o nadziewanymi tortellini, to w październiku masz idealny pretekst do delektowania się ulubionym daniem z makaronu! Makaron jest tak popularny, że cały październik jest nieoficjalnie nazywany Miesiącem Makaronu, a 25 października obchodzimy Światowy Dzień Makaronu. Wielu historyków przypisuje Marco Polo

Zupa ramen jest jedną z najpopularniejszych potraw kuchni japońskiej, choć mało kto wie, że jest pochodzenia chińskiego. W języku japońskim słowo ramen jest odpowiednikiem chińskiego słowa la mian, czyli pewnego rodzaju makaronu pszennego. Jako danie, bulion z makaronem i innymi dodatkami, przywędrował do Kraju Kwitnącej Wiśni z Chin już na początku XX wieku. Wtedy natomiast podstawę diety Japończyków wciąż stanowił ryż. Ramen zyskał swoją popularność dopiero po II Wojnie Światowej, kiedy z powodu ubogich zbiorów ryżu w Japonii nastała klęska głodu. Na przestrzeni lat Japonia wynalazła kilka nowych rodzajów ramenu, a jedyną istotną różnicą są ich buliony – od shio (sól) do tonkotsu ( bulion wieprzowy).

Od lat toczy się dyskusja o tym, jak powstała kuchnia fusion. Jej początki sięgają czasów starożytnych, kiedy to wszelkiego rodzaju wędrowcy, nomadzi, odkrywcy docierali do różnych zakątków świata i dzielili się swoimi recepturami z lokalnymi członkami społeczności. Klasycznym przykładem wczesnej fuzji jest włoskie spaghetti, które nie powstałoby, gdyby Włosi nie spotkali się z makaronem chińskim. Ojcem chrzestnym fusion cuisine jest Amerykanin, Richard Wing, który jako pierwszy połączył kuchnię europejską z chińską w jego rodzinnej restauracji w Kalifornii w latach sześćdziesiątych. Sam koncept i określenie „fusion” zostały rozpropagowane przez wybitnych kucharzy francuskich w latach siedemdziesiątych. Połączyli oni wysublimowaną francuską kuchnię z orientalną kuchnią podlegających im kolonii. Kuchnia